Zauważone i zatrzymane

 

Dzieje się coś pięknie zwykłego. Rozszerza się spokój wewnętrzny. Rozważanie na dziś: “Panie jeśli to Ty, każ mi przyjść do siebie po wodzie". Rozdział 14 Ewangelii św. Mateusza. Ile razy musimy chodzić po wodzie? Głębia wody jest nieopisana, nieokreślona, tajemnicza. Wiemy dokładnie co dzieje się ponad chmurami. Do głębi wody raczej mało kto chciał zajrzeć. Bo zajrzeć do niej to zagłębić się w świat, który nie ma żadnych reguł oprócz olbrzymiego ciśnienia, które zgnieść może każdego. Jak wiele wiary trzeba aby iść po wodzie… Jak wiele ufności… Recepta na chodzenie po wodzie? Wpatrzenie się w Chrystusa.  “Albowiem beze mnie nic nie możecie uczynić”. I przychodzi taki moment, gdy modlitwa nie staje się formą nachalnego proszenia. Staje się podziękowaniem. Bo jak mogę prosić o coś, skoro wszystko dostaję. Nie zdążę pomyśleć, a Ty już podajesz mi to, o czym marzę.     Tylko raz po raz wyrywa się prośba. Z zaznaczeniem, abyś Jezu nie pomyślał o mnie źle. Więc proszę… d...

  Psalmy są dziełem niezwykłym. Nie tylko pod względem historycznym. W psalmach można codziennie przeglądać się jak w lustrze. Dostrzec zmienność dnia i podążających za tą zmiennością emocji. Bywa że ten sam psalm, czytany kilkukrotnie, za każdym razem nabiera innej barwy. Mijają miesiące a psalmy wciąż te same a jednak zupełnie inne. Bywa, że notatki z nich poczynić trzeba, żeby nastrój chwili gdzieś zatrzymać. A innym razem wystarczy kreska stawiana niewprawną ręką... I psalm zaczyna żyć własnym życiem. Psalm to brzmienie pełnej ciszy. Wydaje mi się, że największym brakiem, który odczuwa współczesny człowiek jest brak ciszy. Uciekamy od ciszy, spychamy ją w kąt. A przecież jest ona istotną częścią życia. Psalmy pozwalają zanurzyć się w ciszy. W pełnej ciszy.

 Na czas jesienny. Na czas ponury i efekt ołowianego nieba. Warto uruchomić wyobraźnię, poszukać kolorów i stawiać kreski i plamy na płótnie. To swoista metoda medytacji. Oczyszcza umysł. Wzmaga koncentrację. Oczy sycą się kolorem.

Okulary są wspaniałym wynalazkiem. Pozwalają z refleksją przyglądać się znakom, z których złożone jest zdanie. Pozwalają dłużej zastanawiać się nad zdaniem z którego złożona jest powieść. Pozwalają w końcu dostrzec to, co między wersami jest zawarte. Często właśnie to, co nie jest napisane wprost, ma największe znaczenie w naszym życiu. To co nie wypowiedziane jest często ważniejsze niż 1000 słów które codziennie wypowiadamy. Przez okulary nie da się dostrzec ciepła ludzkiego ciała, nie da się dostrzec barw jesieni. Ale mam wrażenie że okulary pozwalają dłużej zatrzymać się nad czasem. Nad tym co pozornie nie da się zatrzymać. Są też owe okulary pięknym dowodem na to, że starzejemy się, że przemijamy, że nasz wzroku nie jest już tak idealne, jak kiedyś, że możemy w tym wzroku mylić się.