Zauważone i zatrzymane

Magda w nowej fryzurze ...

 

Codziennie go obserwuję, codziennie w nim przebywam, codziennie w nim pracuję. Codziennie dostrzegam go inaczej. I każdego dnia utrwalam pozornie ten sam widok, ten sam zestaw przedmiotów o różnym stopniu użyteczności. Dziś w moim pokoju pracy dostrzegłem magię pracowni alchemika. Skąpe światło, abstrakcyjne przedmioty, które prężą się niczym retorty, w których przelewa się magiczna substancja. W owych retortach mieszają się myśli - poustawiane w równych wersach, na podobnych kartkach, w podobnych okładkach, na podobnych półkach. Niekiedy palec wędrujący po grzbietach księgozbioru w poszukiwaniu czegoś, znajduje zupełnie coś innego. Wówczas myśli odkształcają się i biegną w innych - równie fascynujących - kierunkach. Świat retort myślowych... świat biblioteki w innym świetle... I nagle... spośród ogromu mniejszych i większych retort myślowych widzisz Tego, za przyczyną którego one powstają i który sprawia, że substancja myśli przelewa się między nimi. On kształtuje te naczynia ...

Niewiele z tego czasu pamiętam... Prawdopodobnie pojechaliśmy tam oplem astrą. I były to chyba pierwsze wakacje w czteroosobowym gronie. Krótki - bo zapętlony w wir dziennikarsko-redakcyjnej pracy uważałem branie urlopów za coś absolutnie nieprzyzwoitego. Wolny czas, to parametr, który wówczas nie miał prawa istnieć w moim życiu. Zmieniło się to dopiero po wielu latach. Parametr wolnego czasu zyskał obecnie cechy czegoś absolutnie i bezwzględnie pożądanego. Szkoda tylko - z perspektywy lat to widzę - że stało się to tak późno.

Jest fotografia szczególną transmisją czasu i przestrzeni. Transmisją, która nawet po wielu latach odbudowuje w każdym z nas resztki połączeń synaptycznych. I tak dzięki czemuś co można nazwać "namnażaniem pikseli" odbudowujemy miniony czas. Raz po raz wracam do cyklu felietonów Jacka Denhela pt. "Fotoplastikon". Podczas porządkowania zwyczajowo nazwanych przez wielu "śmieci książkowych" akurat ta pozycja Denhela ostała się w mojej kurczącej się  - jak życie - biblioteczce. Mimo iż autor zdjęć nie wykonywał, zawarł w swych felietonach, to co najważniejsze dla fotografii. Ich ponadczasową interpretację. To był dobry czas. Rocznik 2013. Funkcjonowało wówczas jeszcze studio fotograficzne przy ul. Królowej Jadwigi w Lesznie. Czas zatrzymał się 15 lipca. Na kilka chwil,  w których mogłem zamienić wyobraźnię w rzeczywistość, w której mogłem zrealizować kilka pomysłów z osobą, która mnie zrozumiała, a o której świat pewnie nigdy się nie dowie. Realizowa...

Puste dworce kolejowe mają w sobie specyficzną magię. To moc przestrzeni myślowych, jakie generują miejsca, gdzie mijają się podróżni życia. Bo dworzec to miejsce przejściowe, przelotne - takie, w którym się bywa, ale nie chcę być na stałe. I przesuwa się tam człowiek z bagażem swoich myśli, marzeń, kłopotów i radości. A dla mnie dworzec to taki ... świat w miniaturze. Wyruszyć z niego można w każdą podróż - i krótką i długą i najdłuższą. We wszystkich kierunkach...

Dzisiejszy dzień - jakby wypadkowa wszystkich dni ubiegłego roku, a może całego życia. Jest zatem cisza, a potem wieje wiatr - zatem po ciszy następuje akcja. Jest czas cienia, jest czas słońca umiarkowanego i czas słońca intensywnego. I nagle podczas włóczęgi w dobrym towarzystwie ukazuje się taka impresja... Intensywne kolory brzmiały zaledwie przez kilka minut. Taki dar Boga dla człowieka pierwszego dnia roku 2020. Dzięki fotografii nauczyłem się / uczę się tego, w jaki sposób w codzienności stawać się detektorem czynu Bożego na ziemi. Nagle czuję ze wzmożonym natężeniem wszelkie ich odcienie i luminancję. To absolutnie niesamowite, jaką różnorodnością barw obdarował nas Stwórca. Stają się prawdziwym pożywieniem dla oczu, zaspokajają potrzebę odczuwania i posiadania. Gdy wychwytujesz subtelności w barwach stajesz się bogaczem tego świata - nie poprzez posiadanie lecz poprzez odczuwanie. Włóczęgostwo fotograficzne ma swoje dobre strony. Włóczęgo stwo to poszukiwani...