Słuchanie ciszy

Słuchanie ciszy. 

Natura sprzyja ciszy. Natura jest ciszą, którą raz po raz przerwie dźwięk. Ale ta cisza to nie "głucha cisza". To cisza naładowana, rozenergetyzowana. To cisza która rozszerza duszę człowieka. Kiedy zasmakujesz ciszy, już nigdy nie chcesz powrócić do świata dźwięków. A raczej do świata hałasu. Dźwięk to miarowy oddech natury, jej puls, dyskretne drganie subtelnej tkanki.

Jeśli chcesz poznać prawdę o sobie, pójdź na pustynię. Pustynia to cisza, to miejsce, gdzie nie mogąc zasłonić się, zaczynasz poznawać siebie. Pustynię tworzy stan umysłu, nie ma ona nic wspólnego z przestrzenną zmianą miejsca, z upływem czasu.

Prawdziwym komfortem jest znalezienie w gąszczu hałasu, oazy, którą jest pustynia.

Bóg ukazuje, jak cenny jest czas, przez to że nie daje nigdy dwóch chwil jednocześnie, lecz zawsze jedna po drugiej. By czynić inaczej, musiałby odmienić cały porządek stworzenia. Czas został uczyniony dla człowieka, a nie człowiek dla czasu. Bóg zatem, który panuje nad naturą, ukształtował czas stosownie do natury człowieka, przez co człowiek doznaje w jednej chwili tylko jednego poruszenia natury. Obłok niewiedzy, W drodze, Poznań 1986