Samotność drzew ...

-

 Mistrzowie cierpliwości. Przewodnicy samotności.

Dobrze je spotkać. Samotne drzewa. Mają w sobie energię ciszy. Bez ograniczeń czerpią promienie słoneczne, bez ograniczeń chłoną krople deszczu. Bez ograniczeń kąpią się w wietrze. W samotności oglądają wschody i zachody słońca, zmienności dnia i pór roku... chłoną różne temperatury i rozmaite wilgotności. Z samotnym wędrowcem, który raz po raz minie samotne drzewo chcą dzielić się swą opowieścią. Ale nie każdy ma na to czas. A raczej ... niewielu swój czas chce oddać samotnemu drzewu. 

A zatem nauczyły się owe drzewa samotne trwać w każdych okolicznościach. Z ich ust nigdy nie wydobędzie się nawet szept narzekania. Pogodzone ze swym losem samotnych obserwatorów codzienności. 

Ale bywają dni, kiedy wędrowiec skieruje na nie swój wzrok. Zatrzyma tą rozgałęzioną samotność na fotografii. Wówczas drzewo - samotnik staje się dumne w swym osamotnieniu. W rozgardiaszu czasu i obrazów płynących nieustannie przez ludzką świadomość ono na chwilę jest jedno, jedyne. Pokazać się może w całości - w swojej potędze lub w swojej marności. Bardziej niż człowiek przekonane jest jednak że Bóg o nim pamięta. 

I odwdzięcza się. Daje odpoczynek podniebnym ptakom, cień wędrowcom przez życie. Poczucie piękna samotnikom takim jak owe samotne drzewa. Żyje ku dawaniu innym poczucia piękna. Ono przecież z natury swojej bardzo ulotne i nietrwałe jest tym co pobudza człowieka do życia. Można go doświadczyć lecz nie można go zatrzymać na własność, dla siebie. I piękno przepływa przez wnętrze człowieka... Jak czas. Czas przez nikogo niezłapany...



















A może ... te samotne drzewa to tacy piękni indywidualiści z potrzebą nieograniczonych przestrzeni wokół siebie...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ojciec Patryk od nalewek

-
Obraz
Dokładnie 500 lat temu mnich Bernardo Vincelli we francuskim klasztorze w miejscowości Fécamp w Normandii sporządził pierwszą recepturę benedyktynki _ likieru na bazie ziół oraz korzeni zalanych rumem. Pierwsza osoba, która jej skosztowała, wykrzyknęła ponoć: "Bogu najwyższemu chwała" w uznaniu doskonałego smaku. Likier stał się w niedługim czasie bardzo cenionym - również na stołach królewskich - trunkiem. Pierwotną recepturę z czasem zmieniano i udoskonalano, zależnie od dostępności ziół oraz własnych doświadczeń zielarskich. Korzystając z wiekowej tradycji, różne klasztory wypracowały własne, oryginalne w smaku i aromacie benedyktynki.     500 lat później ojciec Patryk Ostrzyżek OSB z klasztoru Benedyktynów w Lubiniu zdobył tytuł Mistrza Nalewek Polskich z Akcyzą. Na I Konwencie Mistrzów Polskich Nalewek, który odbywał się w Kazimierzu nad Wisłą, zostawił w tyle długoletnich fachowców od nalewek, m.in.: Karola Majewskiego z firmy Nalewki Staropolskie, nalewkarnię L...
Czytaj więcej

Niezywkła historia leszczyńskiego fotografika

-
Obraz
Śladami Tadeusza Semrau Nazwisko Tadeusza Semrau nie znalazło się w słowniku biograficznym Leszna, choć przez prawie szesnaście lat utrwalał na zdjęciach miasto i jego mieszkańców. Odnalazłem jego rodzinę, na Śląsku.    „Tadeusz Semrau, Leszczyńskich 25, tel. 242” - taki napis miał na pieczątce, którą znaczył swoje zdjęcia i pocztówki. Urodził się w 12.10.1892 r. w Popielewie w gminie Trzemeszno. Na imię miał Maksymilian Tadeusz, ale jego żona poprosiła, aby używał drugiego, gdyż było ... łatwiejsze. Walczył w powstaniu wielkopolskim. 28 października 1919 r. w Gostyniu pojął za żonę Marię Hejnowicz. Pracownię fotograficzną w Lesznie założył w roku 1920 na miejscu zakładu fotograficznego Karla Feichtnera. Prowadził firmę - dokumentując architekturę i życie Leszna - aż do 1936 roku. Później wraz z rodziną wyjechał. -Ojciec wyprowadził się do Przemyśla. Tam nie mógł dojść do porozumienia z kupcami żydowskimi, którzy zdominowali to miasto. Po dw...
Czytaj więcej

Bogdan Marciniak. Wspomnieniowe kadry

-
Obraz
Taki film niedawno znalazłem. Bardzo dobrze pokazuje Bogdanie magię Twojej twórczości... I już niedługo znowu się spotkamy. Całe szczęście... I spotkaliśmy się. 30 listopada 2018 r. w Miejskim Biurze Wystaw Artystycznych w Lesznie. Tłok był niesamowity. A ty wśród wszystkich. W głównej roli. Rozgadany zdjęciami. Wspólnie z Marcinem zastanawialiśmy się czy nie wyburzyć ścianek Galerii aby wszyscy weszli. Nie weszli... stali też na zewnątrz. Ale mam przekonanie, że Ty wszystkich ich ukryłeś, przytuliłeś w swoim sercu. I tam wszyscy się zmieścili. Niesamowite. Jak pojemne masz serce. Nie wiem czy bardziej pojemne masz serce czy doskonalsze oko. Ale na razie nikt nie zadaje o to pytań.  Lubię czytać słowa przepełnione emocjami. One są najpiękniejsze bo najbardziej prawdziwe. Zbliżona do człowieka. Nie ma w nich matematyki, wyrachowania. Są emocje najprawdziwsze, a życie to przede wszystkim sumaryczność emocji. Dlatego ze wzruszeniem przeczytałem to, co o Bogda...
Czytaj więcej