W kalejdoskopie żywych plam

W kalejdoskopie żywych plam,

Gdzie taniec barwą splata ram,

Wyrasta drzewo, snem malowane,

Kwiatami tęczy obdarowane.

Korona w słońcu się rozpala,

Czerwienią żaru, złotem chwała,

Błękitem nieba, zielenią łąki,

W mozaice barw dźwięczącej piosenki.

Pień jego mocny, choć w krzywych liniach,

Jakby wspomnieniem dawnych dni płynął.

A wokół niego świat wibruje,

W odcieniach fioletu, co duszę czaruje.

To nie jest obraz zwykłej natury,

Lecz wizja duszy, pełna ekstazy i góry

Emocji, które w kolorach grają,

Wnosząc w codzienność iskrę raju.

Spoglądam nań i czuję w głębi,

Że piękno mieszka tam, gdzie się nie śpieszy,

Gdzie fantazja z rzeczywistością się splata,

W artystycznym akcie, co serce wzlata.