Nic takiego

-
- Co robisz?
- E... nic takiego...
Jeżeli ktoś robi "nic takiego" to musi być bardzo podejrzane. Jak to jest robić "nic takiego"? Proste. Ten ktoś robi swoje, robi to najlepiej jak umie, poświęca godziny na to, aby to "nic takiego" było staranne, piękne, przykuwające wzrok, służyło innym. "Nic takiego" to produkt, który nie prosi się o natarczywe reklamowanie, ogłaszanie, że "przystąpiłem do prac nad...". Produkt, który wykonywany jest bez zadęcia, po cichu, z domieszką (przewagą) najlepszych intencji. Coś niesamowitego jest w takim "nic takiego". Jakby zupełne oderwanie od rzeczywistego świata i jego komentatorów trąbiących o tym, że "...zrobiłem dla dobra innych to i tamto", "...napisałem książkę (i sfotografowałem się z nią) o tym co myślę, itd.
Wykonywanie "nic takiego" ma w sobie piękne przesłanie. Wykonam coś, co chce wykonać. Najlepiej jak potrafię, bez rozgłosu, bez reklamy, bez zbędnego gadania. Bo gadając, moje "nic takiego" staje się "zasługuję na waszą uwagę, chwalcie mnie". Lubię obserwować ludzi którzy robią "nic takiego", w ciszy i spokoju swego wnętrza. Tak jak pewna dziewczynka, która godzinami robi swoje rękodzieło aby później... po cichu, bez rozgłosu wstawić swojej "nic takiego" na licytację dla ciężko chorego rówieśnika.
I nagle w ciszy nocnej zadaję sobie pytanie: Ilu z nas stać na robienie "nic takiego"?. Bez wzdęcia i zadęcia, bez ciągłego trajkotania o tym, że robię rzeczy wielkie... że piszę książki, które zaraz po wieczorze autorskim trafiają na śmietnik, że wygłaszam wielce uczone referaty, których jedyną zaletą jest to, że ludzi słuchając ich błyskawicznie zasypiają.
Więc... życzę Ci, dziewczynko, z pokoju obok, abyś ciągle robiła "nic takiego"...


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ojciec Patryk od nalewek

-
Obraz
Dokładnie 500 lat temu mnich Bernardo Vincelli we francuskim klasztorze w miejscowości Fécamp w Normandii sporządził pierwszą recepturę benedyktynki _ likieru na bazie ziół oraz korzeni zalanych rumem. Pierwsza osoba, która jej skosztowała, wykrzyknęła ponoć: "Bogu najwyższemu chwała" w uznaniu doskonałego smaku. Likier stał się w niedługim czasie bardzo cenionym - również na stołach królewskich - trunkiem. Pierwotną recepturę z czasem zmieniano i udoskonalano, zależnie od dostępności ziół oraz własnych doświadczeń zielarskich. Korzystając z wiekowej tradycji, różne klasztory wypracowały własne, oryginalne w smaku i aromacie benedyktynki.     500 lat później ojciec Patryk Ostrzyżek OSB z klasztoru Benedyktynów w Lubiniu zdobył tytuł Mistrza Nalewek Polskich z Akcyzą. Na I Konwencie Mistrzów Polskich Nalewek, który odbywał się w Kazimierzu nad Wisłą, zostawił w tyle długoletnich fachowców od nalewek, m.in.: Karola Majewskiego z firmy Nalewki Staropolskie, nalewkarnię L...
Czytaj więcej

Niezywkła historia leszczyńskiego fotografika

-
Obraz
Śladami Tadeusza Semrau Nazwisko Tadeusza Semrau nie znalazło się w słowniku biograficznym Leszna, choć przez prawie szesnaście lat utrwalał na zdjęciach miasto i jego mieszkańców. Odnalazłem jego rodzinę, na Śląsku.    „Tadeusz Semrau, Leszczyńskich 25, tel. 242” - taki napis miał na pieczątce, którą znaczył swoje zdjęcia i pocztówki. Urodził się w 12.10.1892 r. w Popielewie w gminie Trzemeszno. Na imię miał Maksymilian Tadeusz, ale jego żona poprosiła, aby używał drugiego, gdyż było ... łatwiejsze. Walczył w powstaniu wielkopolskim. 28 października 1919 r. w Gostyniu pojął za żonę Marię Hejnowicz. Pracownię fotograficzną w Lesznie założył w roku 1920 na miejscu zakładu fotograficznego Karla Feichtnera. Prowadził firmę - dokumentując architekturę i życie Leszna - aż do 1936 roku. Później wraz z rodziną wyjechał. -Ojciec wyprowadził się do Przemyśla. Tam nie mógł dojść do porozumienia z kupcami żydowskimi, którzy zdominowali to miasto. Po dw...
Czytaj więcej

Bogdan Marciniak. Wspomnieniowe kadry

-
Obraz
Taki film niedawno znalazłem. Bardzo dobrze pokazuje Bogdanie magię Twojej twórczości... I już niedługo znowu się spotkamy. Całe szczęście... I spotkaliśmy się. 30 listopada 2018 r. w Miejskim Biurze Wystaw Artystycznych w Lesznie. Tłok był niesamowity. A ty wśród wszystkich. W głównej roli. Rozgadany zdjęciami. Wspólnie z Marcinem zastanawialiśmy się czy nie wyburzyć ścianek Galerii aby wszyscy weszli. Nie weszli... stali też na zewnątrz. Ale mam przekonanie, że Ty wszystkich ich ukryłeś, przytuliłeś w swoim sercu. I tam wszyscy się zmieścili. Niesamowite. Jak pojemne masz serce. Nie wiem czy bardziej pojemne masz serce czy doskonalsze oko. Ale na razie nikt nie zadaje o to pytań.  Lubię czytać słowa przepełnione emocjami. One są najpiękniejsze bo najbardziej prawdziwe. Zbliżona do człowieka. Nie ma w nich matematyki, wyrachowania. Są emocje najprawdziwsze, a życie to przede wszystkim sumaryczność emocji. Dlatego ze wzruszeniem przeczytałem to, co o Bogda...
Czytaj więcej